kajian kualitatif dan kuantitatif

Apa itu penyelidikan?Penyelidikan berasal daripada bahasa perancis yang bermaksud penyiasatan secara mendalam.Penyelidikan merupakan satu proses mencari jawapan kepada sesuatu persoalan atau penyelesaian sesuatu masalah.

     Penyelidikan bukanlah kesimpulan maklumat,mengambil data atau pun penyusunan semata-mata.Menurut Sheffie (1986),penyelidikan adalah bertujuan mencari kebenaran,ia adalah sesuatu yang logik mengenai sesuatu fenomena tetapi bukanlah sesuatu yang muktamad.Fakta yang baru timbul mungkin akan mengubah keputusan penyelidikan.

     Keperluan pemahaman yang mendalam dalam memilih kaedah penggunaan pendekatan,kaedah(method) atau teknik untuk menjalankan penyelidikan adalah sangat penting agar dapat mencapai hasil yang terbaik dan sesuai dengan tujuan penyelidikan yang sudah ditentukan sebelumnya.

     Penyelidikan boleh dibahagikan mengikut pendekatan.Ada dua jenis pendekatan umum dalam menjalankan penyelidikan iaitu kajian kualitatif dan kuantitatif.

Isi:-

     Sebelum kita membincangkan tentang kajian kualitatif dan kuantitatif dengan lebih mendalam,kita lihat dahulu definisi kedua-dua pendekatan ini.

     Kajian kualitatif bermaksud penekanan yang diberikan pada makna,penalaran atau satu definisi tertentu(dalam konteks tertentu),lebih banyak meneliti hal-hal yang berkaitan dengan kehidupan seharian.Kajian kualitatif juga mementingkan pada proses perbandingan dengan hasil akhir.Oleh itu,urutan kegiatan boleh berubah-ubah bergantung pada keadaan dan banyaknya gejala-gejala yang ditemukan.Tujuan penyelidikan biasanya berkaitan dengan hal-hal yang bersifat praktis.[1]

     Kajian kualitatif melibatkan proses timbal balik untuk memberi penjelasan tentang gambaran kajian mengenai sesuatu perkara dan konsep penyelidikan dari gambaran yang lain.gambaran yang dibangunkan akan dilihat dari  segi parsamaan diantara beberapa contoh daripada fenomena berkenaan seolah-olah untuk menjadikannya sama dengan kategori umum.[2]

    Kajian kualitatif berfokus pada konteks dimana sesuatu itu berlaku.Dengan kata lain,ia merupakan satu proses atau bagaimana sesuatu itu berlaku dalam satu-satu suasana(setting) yang hendak dikaji.Ianya memfokuskan pada proses dan hasil.Hasil kajian biasanya dipersembahkan dalam bahasa harian.Ia tidak bergantung pada nombor atau perkiraan statistik dalam memberi penjelasan terhadap pembolehubah yang dikaji.Penyelidikan kualitatif digunakan untuk mengkaji suasana atau proses yang sukar diukur dengan nombor seperti imej diri dan tingkah laku.[3]

     Kajian kuantitatif mementingkan adanya pembolehubah-pembolehubah sebagai objek penelitian dan harus didefinisikan dalam bentuk operasi pembolehubah masing-masing.Kejujuran dan pengesahan merupakan syarat utama pendekatan kuantitatif kerana ianya akan menentukan kualiti hasil penelitian dan kemampuannya menjalankan penyelidikan.Kajian kuantitatif juga memerlukan hipotesis dan pengujian yang kenudiannya akan menentukan tahap-tahap seterusnya.Kaedah ini juga lebih memberi makna dalam hubungannya dengan penafsiran angka statistik,bukan secara kebahasaan.[4]  

     Kajian kuantitatif merupakan suatu analisis dasar sesuatu masalah yang disiasat itu dihuraikan dengan menggunakan model matematik(numerik,nombor)dan keputusan hanya boleh diperoleh daripada hasil yang diperoleh daripada model berkenaan.[5]

     Kajian kuantitatif juga digunakan sekiranya persoalan kajian memerlukan penjelasan yang jitu dalam bentuk numerik.Ianya selalu diperhatikan dalam bentuk perkiraan yang merangkumi nombor dan formula-formula tertentu.Hasil kajian sesebuah penyelidikan kuantitatif adalah dalam bentuk jadual,gambar rajah dan statistik.

     Terdapat perbezaan antara kajian kualitatif dengan kuantitatif iaitu dari segi dasar teori,tujuan,bentuk/desain,data,sample,teknik,kebolehpercayaan,penglibatan dan analisa data.

     Jika berdasarkan faktor dasar teori,pendekatan kualitatif adalah berdasarkan wujudnya interaksi simbolik dari suatu gejala dengan gejala yang lain yang ditafsir berdasarkan pada budaya yang bersangkutan dengan mencari makna semantik universal dari gejala yang sedang dikaji.

     Pendekatan kuantitatif pula dasar teorinya adalah berdasarkan pada apa yang disebut “fungsionalisme struktural,realisme,positivisme,behaviourisme dan empirisme yang intinya menekankan pada hal-hal yang bersifat konkrit,uji empiris dan fakta yang nyata.

     Dari segi tujuan,pendekatan kualitatif bertujuan mengembangkan pengertian dan konsep-konsep yang pada akhirnya menjadi teori.Tahap ini dikenali sebagai “grounded theory research”.

     Pendekatan kuantitatif pula bertujuan untuk menguji teori,membangunkan fakta,menunjukkan hubungan antara pembolehubah,memberi deskripsi statistic,mentafsir dan meramalkan hasilnya.

     Dari segi reka bentuk atau desain,pendekatan kualitatif adalah bersifat umum dan berubah-ubah.ianya akan berkembang sesuai dengan situasi penyelidikan.Reka bentuk kajin kualitatif mestilah bersifat fleksibel dan terbuka agar mudah disesuaikan dengan keadaan penyelidikan.

     Reka bentuk pendekatan kuantitatif pula adalah berstruktur ,baku,formal dan dirancang sematang mungkin.Ianya bersifat spesifik dan rapi kerana ianya merupakan suatu perancangan penelitian yang akan dilaksanakan sebenarnya.

     Pada pendekatan kualitatif,datanya adalah bersifat deskriptif yang bermaksud data adalah gejala-gejala yang dikategorikan dalam bentuk seperti foto,dokumen,artifak atau catatan-catatan lapangan semasa proses penyelidikan dijalankan.

     Data bagi pendekatan  kuantitatif adalah bersifat kuantiti atau angka-angka statistik yang dapat dikuantifikasikan.Terdapat empat skala ukuran yang digunakan dalam kajian

kuantitatif iaitu nominal,ordinal,interval dan ratio.

     Skala nominal ialah skala yang menggunakan simbol nama atau nombor untuk membezakan atau menggolongkan pelbagai objek,tingkah laku individu,kumpulan,organisasi dan lain-lain.Tujuannya adalah untuk memudahkan proses pengelasan.Selain itu,nombor-nombor yang diberikan tidak memberikan apa-apa makna jika operasi matematik dijalankan terhadap nombor-nombor tersebut.Cara penyukatan ini adalah lemah dan rendah.Contohnya:-

                                                                                                                                      

Jenis-jenis penyakit ialah i)             sakit kepala ii)            sakit badan iii)           demam selsema Jika kita campurkan i dan ii,jawapannya secara logik adalah sakit kepala badan.

     Skala ordinal pula menggambarkan kualiti sesuatu atribut[6] tetapi tidak menggunakan maklumat kuantiti.Pembolehubah ordinal mempunyai ciri-ciri yang boleh diatur mengikut susunan secara relatif yang diistilahkan sebagai ukuran ordinal.Ukuran ordinal boleh menunjukkan perbezaan dari segi tahap seperti tahap kepanasan,tahap kesukaran dan laai-lain.Contoh:-

“Dalam sebuah pertandingan,calon A mendapat tepukan lebih gemuruh daripada calon B”.Walaupun kita boleh mengatur peserta mengikut kekuatan tepukan yang diterima,namun kita tidak dapat memastikan secara tetap sebanyak manakah penonton suka pada calon A berbanding calon B berdasarkan pada kekuatan tepukan itu.

     Skala interval ialah tahap ukuran yang menjelaskan pembolehubah bersifat aturan atau pengkadaran dan mempunyai jarak yang sama serta bersebelahan.Skala ini juga dikenali sebagai ukuran selang.Ukuran selang ini mempunyai makna bagi setiap selang atau jarak antara ukuran yang digunakan.Data ini boleh menjalankan operasi campur dan tolak,tetapi tidak boleh menggunakan operasi darab.Contoh:-

17% dan18% adalah bersamaan dengan jarak antara 89% dan 90%.

     Skala ratio juga dikenali sebagai ukuran nisbah.Setiap nombor yang dinyatakan dalam sesuatu skala itu mempunyai perbezaan yang sama.Ianya merangkumi semua cirri-ciri yang terangkum dalam skala nominal,ordinal dan interval.Berasaskan titik sifar mutlak.Contoh:-

l  Berapakah umur awak? l  Berapa orangkah kekasih awak? l  Berapakah hasil jualan awak hari ini?

     Dari segi penggunaan sampel,pendekatan  kualitatif mengamalkan penggunaan sampel yang kecil kerana penekanan pemilihan sampel adalah berdasarkan pada kualiti ,bukan pada jumlahnya.Ketepatan dalam memilih sampel  merupakan salah satu kunci keberhasilan utama dalam menghasil penelitian dan keputusan yang baik.Sampel pendekatan kualitatif juga dipandang sebagai sampel teoritis[7] dan tidak representatif.

     Pendekatan kuantitatif pula menggunakan penggunaan sampel yang besar kerana aturan statistik menyatakan bahawa semakin besar sampel,semakin menjelaskan kedudukan penyelidikan.sampel biasanya dipilih secara rawak.Semasa menjalankan proses penyelidikan,perlu wujud kelompok pengawal untuk perbandingan sampel yang sedang diteliti.Terdapat beberapa jenis pembolehubah yang digunakan untuk mengawal sampel iaitu yang pertama ialah pembolehubah tidak bersandar(independent variable) yang membawa maksud diandaikan akan membawa perubahan kepada pembolehubah bersandar.Pembolehubah yang  kedua ialah pembolehubah bersandar(dependent variable) iaitu ianya dipengaruhi oleh pembolehubah tidak bersandar.Pembolehubah yang ketiga ialah pembolehubah mencelah(intervening variable) yang wujud di antara dua pembolehubah yang diukur.Ianya akan dipengaruhi oleh salah satu pembolehubah dan akan memberi kesan kepada pembolehubah yang lagi satu.Pembolehubah mencelah juga boleh menghubungkan kedua-dua pembolehubah.Dengan kata lain,pembolehubah ini dapat menghubungkan pembolehubah bersandar dengan tidak bersandar.Pembolehubah yang keempat pula ialah pembolehubah pengubah(moderater).Pembolehubah ini akan mengubah perkaitan antara dua pembolehubah(barsandar dan tidak bersandar).Ianya juga dikenali sebagai pembolehubah khas tidak bersandar.pembolehubah ini boleh dikenal pasti oleh penyelidik sebelum memulakan kajian.Dipanggil moderator kerana  ianya boleh memberi kesan atua mengubah hasil yang akan diperoleh.Pembolehubah yang terakhir ialah perkaitan antara pembolehubah dan atribut.Pempolehubah ialah cirri-ciri,aspek atau trait sesuatu unit yang dikaji.atribut pula bermakksud sekumpulan konsep yang menjadi definisi kewujudan sesuatu pembolehubah dalam satu julat keadaan yang tertentu.Contohnya:-

          

Pembolehubah	Atribut
Pekerjaan	Doktor,kerani,pesawah
Jantina	Lelaki,Perempuan
Bangsa	Melayu,cina,india
Sikap	Rajin,malas

     Dari segi teknik pula,pendekatan kualitatif menggunakan teknik seperti subjektif,lisan,berdasarkan pemerhatian,temuduga tidak berstruktur,foto-foto,artifak yang ada dan lain-lain.

     Pendekatan kuantitatif pula menggunakan teknik objektif,nombor(numerik),temuduga berstruktur,soal selidik,survey,eksperimen dan lain-lain.

     Dari segi penglibatan,penyelidik yang menggunakan pendekatan kualitatif tidak terlibat secara langsung dengan penyelidikan.penyelidik mungkin boleh menggunakan sumber-sumber daripada orang lain,menggunakan bahan-bahan yang sememangnya sudah disediakan.

     Hal ini berbeza dengan kaedah kuantitatif kerana penyelidik perlu terlibat secara langsung semasa aktiviti dijalankan untuk mengawal pemolehubah-pembolehubah.

     Dalam proses analisis data,pendekatan kualitatif adalah bersifat induktif [8]dan berkelanjutan yang tujuan akhirnya akan menghasilkan pengertian-pengertian,konsep-konsep dan pembangunan satu teori baru.

     Analisis data bagi pendekatan kuantitatif pula adalah bersifat deduktif[9],uji empiris teori yang dipakai dan dilakukun setelah selesai pengumpulan data secara tuntas dengan menggunakan statistik deskreptif dan pokok keputusan.Contoh alat statistik deskriptif ialah Min,median dan mod,Julat,varians dan sisihan piawai,dan Carta dan graf.Contoh alat pokok keputusan ialah Kreativiti dan inovasi,dan Tulang ikan(analisa kesan dan sebab).

     Kesimpulannya,saya menganggap semua jenis penyelidikan boleh dijalankan dengan menggunakan pendekatan kualitatif atau kuantitatif.tetapi kita mestilah mempunyai kemahiran dalam memilih jenis pendekatan ini bagi melicinkan proses penyelidikan untuk mendapatkan hasil yang terbaik.

     Semua penyelidikan yang dijalankan adalah bertujuan untuk menyelesaikan masalah,mencari jawapan bagi segala persoalan,dan memmbangunkan teori yang semuanya adalah bertujuan untuk meningkatkan taraf hidup manusia di dunia ini.

     Namun demikian,kedua-dua pendekatan ini tetap mempunyai kelebihan ban kelemahan masing-masing.Pendekatan kualitatif contohnya banyk memakan masa,kebenarannya sering dipersoalkan,prosedurnya tidak teratur,bentuknya tidak berstruktur dan tidak boleh digunakan untuk penyelidikan yang berskala besar.

     Pendekatan kuantitatif juga akan menimbulkan kesulitan dalam mengawal pembolehubah-pembolehubah lainyang akan mempengaruhi hasil penyelidikan.Untuk membina nilai/keputusan yang baik,kecermatan dan penelitian yang tinggi diperlukan semasa proses penentuan sampel,pengambilan data dan penentuan alat analisisnya.pendekatan ini juga melibatkan proses yang sulit kerana adanya proses pengiraan yang rumit yang memungkinkan berlakunya kesilapan.  

Rujukan:-

·         Hubert M.Blalock,Jr.1987.An Introducing to Social Research.London:Prentice-Hall,Inc.Hlm.46-49

·         Christina Marican.2005.Kaedah Penyelidikan Sains Sosial.Malaysia:Prentice Hall,Malaysia.Hlm.11-69

·         http://ms.wikipedia.org/wiki/sains-sosial.

·         Charles C.Ragin,Wendy Griswold dan Larry Griffin.1994.Constructing Social Research.London:Oxford University Press.Hlm.82

·         Esquede dan Carter.1995.Analysis for Public Decisions.London3rd Edition:Oxford University Press.Hlm.64

---

[1] Dimuat turun daripada http://www.wikipedia.com.

[2] Charles C.Ragin,Wendy Griswold dan Larry Griffin.1994.Constructing Social Research.Pg 82.

[3] Christina Marican.2005.Kaedah Penyelidikan Sains Sosial.Pg.11.

[4] Dimuat turun daripada http://www.wikipedia.com.

[5] Esquade/Carter.1995.Analysis for Public decisions,,3^rd Edition.

[6] Atribut membawa maksud sesuatu sifat,perkara atau sebab yang berlaku.                             

[7] Teoritis bermaksud satu set kenyataan mengenai perkaitan antara pembolehubah-pembolehubah yang merangkumi  sekurang-kurangnya satu konsep yang tidak dapat perhatikan secara langsung tetapi ianya penting dalam menerangkan perkaitan antara pembolahubah-pembolehubah tersebut(McBurney,1994).

[8] Induktif ialah satu proses yang logik di mana ianya memberikan  penjelasan yang umum berdasarkan pemerhatian(Hagan,1993)

[9] Deduktif ialah menggunakan proses logik yang bermula dengan kesimpulan yang umum dan membuat ramalan berdasarkan pengujian ke atas pemerhatian yang spesifik bermula daripada persoalan yang umum kepada pernyataan yang khusus.

Dasar-dasar dan Pelan Tindakan Kerajaan untuk Memupuk Perpaduan dan Integrasi di Malaysia

      Perpaduan merupakan perkara yang amat mustahak dan penting bagi mengekalkan keharmonian dan kedamaian dalam sesebuah negara. Negara yang aman dan damai dapat menjamin kebahagiaan dan keselamatan rakyatnya. Sesungguhnya negara yang mengamalkan perpaduan dapat mencapai kemajuan dan kejayaan dengan mudah serta tidak mudah ditakluki kuasa asing.

      Pihak kerajaan terutamanya harus memainkan peranan utama dalam usaha memupuk perpaduan dan integrasi di Malaysia selain menyemai semangat patriotisme dalam kalangan rakyat. Kita tidak mahu peristiwa hitam seperti yang telah berlaku pada 13 Mei 1969 yang melibatkan rusuhan antara kaum di negara kita yang telah menyebabkan berlakunya pertumpahan darah dan kemusnahan harta benda yang telah merugikan semua pihak. Peristiwa ini berlaku adalah akibat daripada tidak wujudnya semangat perpaduan dan integrasi nasional. Sesungguhnya mereka berjumpa tetapi tidak wujud komunikasi antara mereka.

      Sesungguhnya, pihak kerajaan menyedari betapa pentingnya pemupukan perpaduan dan integrasi dalam masyarakat. Pihak kerajaan telah menjalankan usaha-usaha dan langkah-langkah dengan memperkenalkan dasar-dasar dan pelan tindakan untuk melaksanakan agenda ini.

      Perpaduan bermaksud telah benar-benar bersatu dan integrasi pula membawa maksud penggabungan dua atau beberapa unsur seperti penggabungan antara kaum yang menjadi satu kesatuan yang kukuh dan kuat[1].

      Antara langkah dan usaha yang telah diambil oleh pihak kerajaan dalam usaha memupuk perpaduan dan integrasi di Malaysia ialah dengan menubuhkan Jabatan Perpaduan Negara dan Integrasi Nasional (JPNIN) pada tahun 1969 yang dahulunya lebih dikenali sebagai Jabatan Perpaduan Negara. Jabatan ini merupakan sebuah agensi di bawah Kementerian Perpaduan, Kebudayaan, Kesenian dan Warisan (KPKKW).

      Tujuan utama kerajaan menubuhkan jabatan ini adalah untuk memelihara, meningkat dan mengukuhkan perpaduan rakyat dan integrasi nasional selaras dengan dasar-dasar kerajaan berlandaskan Perlembagaan Persekutuan dan Rukun Negara. JPNIN juga mempunyai visi untuk menjadi sebuah agensi kerajaan yang unggul dalam melahirkan bangsa Malaysia yang bersatu padu, berwawasan dan berdaya maju. Misi  jabatan ini pula ialah untuk memupuk kefahaman dan semangat muhibah melalui jaringan dan interaksi sosial ke arah pembentukan Bangsa Malaysia yang bersatu padu dan beridentiti nasional. Moto bagi jabatan ini pula ialah “Bersatu Kita maju”.

      Jabatan Perpaduan Negara dan Integrasi Nasional juga berperanan untuk mengukuhkan perpaduan Negara dan Integrasi Nasional, menerapkan nilai-nilai kewarganegaraan ke arah pembentukan suatu bangsa Malaysia yang bersatu padu. Selain itu, JPNIN juga berfungsi untuk mencegah konflik antara kaum, masyarakat dan wilayah serta memantau, mengesan dan menilai perhubungan antara kaum dan masyarakat. Peranan lain yang turut dijalankan oleh JPNIN ialah menyelaraskan program dan aktiviti perpaduan dengan agensi-agensi kerajaan, swasta dan pihak-pihak lain, dan yang paling utama adalah berusaha merapatkan masyarakat daripada semua negeri di Malaysia khususnya di antara Semenanjung Malaysia dengan Sabah dan Sarawak.

      Sesungguhnya, kebijaksanaan pihak kerajaan dalam usaha melicinkan matlamatnya untuk memupuk perpaduan dan integrasi dalam negara kita dengan menubuhkan sebuah jabatan khas untuk menguruskan usaha ini adalah merupakan suatu langkah yang terbaik. Penubuhan Jabatan Perpaduan Negara dan Integrasi Nasional ternyata telah berjaya memainkan peranannya dan membawa impak yang positif kepada kita semua.  

      Pelan tindakan kerajaan yang seterusnya ialah dengan melancarkan satu program pembangunan bersepadu dan menyeluruh iaitu dengan melancarkan Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang tujuan utamanya adalah untuk membentuk perpaduan negara.

      Dua langkah telah diambil oleh pihak kerajaan melalui dasar ini iaitu yang pertamanya ialah untuk mengurang dan seterusnya membasmi kemiskinan dengan menambah pendapatan dan memperbanyakkan peluang-peluang pekerjaan kepada semua rakyat Malaysia tanpa mengira kaum. Langkah kedua pula ialah dengan mempercepatkan proses penyusunan semula masyarakat Malaysia bagi membaiki dan memulihkan keadaan ekonomi yang tidak seimbang supaya dapat mengurang dan setarusnya menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi[2].

      Pengenalan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi adalah punca utama berlakunya peristawa hitam rusuhan kaum 13 Mei 1969 apabila berlakunya ketidak tegasan melaksanakan apa yang telah termaktub dalam kontrak sosial[3] terutama sekali perkara yang melibatkan isu-isu kemiskinan orang Melayu dan Bumiputera dalam semua bidang. Pengasingan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi juga turut mewujudkan ketidakseimbangan ekonomi ekonomi dan taraf pendidikan serta jurang perbezaan ekonomi yang sangat ketara di antara kaum Melayu dan Bumiputera dengan Bukan Bumiputera semakin melebar hingga mengakibatkan jumlah kemiskinan dan pengangguran di desa semakin bertambah sehingga memaksa anak-anak muda Melayu berhijrah ke kota mencari pekerjaan.

      Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang telah dirancang untuk tempoh 20 tahun iaitu dari tahun 1971 hingga 1990 dengan harapan daripada pihak kerajaan pada masa itu iaitu Kerajaan Perikatan agar dapat mengurangkan ketidakseimbangan antara orang Bumiputera dengan Bukan Bumiputera dari segi semua bidang. Dasar Ekonomi Baru (DEB) telah mula dilaksanakan dalam Rancangan Malaysia ke-2, RMK-2 (1971-1975) sehingga Rancangan Malaysia ke-5, RMK-5(1986-1990) yang tujuan utamanya adalah untuk mengurangkan ketidakseimbangan yang begitu besar dari segi ekonomi tanpa mengira kaum serta mengelakkan berulangnya peristiwa 13 Mei 1969[4].

      Antara matlamat pihak kerajaan melalui dasar ini untuk tempoh 20 tahun adalah untuk meningkatkan peratus penanaman modal dalam syarikat-syarikat berhad kerana peratusan kaum bumiputera pada ketika berlakunya peristiwa 13 Mei 1969 hingga semasa dasar ini baru diperkenalkan adalah sangat rendah dan wujud jurang yang sangat besar di antara kaum Bumiputera dengan bukan Bumiputera dan pihak asing. Matlamat akhir dasar ini ialah pada tahun 1990, peratusan penanaman modal Bumiputera dalam syarikat-syarikat berhad akan dapat ditingkatkan dari hanya 1.5 peratus sahaja pada tahun 1971 kepada 30 peratus pada tahun1990. Sementara itu, kaum bukan Bumiputera yang menguasai sebanyak 23.7 peratus penanaman modal akan cuba untuk ditingkatkan kepada 40 peratus pada tahun 1990. Bagi pihak asing yang menguasai sebanyak 62.1 peratus pada tahun 1971 akan cuba dikurangkan kepada hanya 30 peratus sahaja apabila cukup tempoh 20 tahun[5].   

      Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang telah dilaksanakan ini sebenarnya telah membawa Malaysia untuk mengorak langkah ke hadapan untuk menuju ke arah negara maju melalui Wawasan 2020 dengan usaha menghapuskan kemiskinan secara mutlak seperti yang pernah diungkapkan oleh mantan Perdana Menteri kita, Tun Dr. Mahathir b. Mohamad “Daripada,serampang dua mata Dasar Ekonomi Baru(DEB), tiada sesiapa pun yang menentang pembasmian kemiskinan secara mutlak tanpa mengira kaum dan kedudukan geografi. Semua rakyat Malaysia, sama ada mereka yang tinggal di kawasan bandar atau luar bandar, sama ada mereka di selatan, utara, timur atau barat, mesti dinaikkan daripada garis kemiskinan mutlak”[6].

      Dengan pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru (DEB) ini, ianya secara tidak langsung telah membawa kesan yang positif dalam memupuk perpaduan dan integrasi di Malaysia. Pelaksanaannya telah berjaya mengubah keadaan negara yang huru-hara pada ketika itu setelah menggabungkan ketiga-tiga proses iaitu pendidikan, pembangunan dan kedudukan istimewa orang Melayu dan Bumiputera ke dalam dasar-dasar dan program-program tertentu.

      Seterusnya, pihak kerajaan juga menyedari bahawa adalah lebih afdal dan lebih sesuai jika semangat perpaduan dan intagrasi ini dipupuk serta disemai sejak dari awal lagi dalam jiwa rakyat Malaysia. Oleh itu, pihak kerajaan merasakan adalah lebih baik jika semangat ini diserap ke dalam jiwa rakyatnya sejak kecil lagi dan tumpuan sudah tentulah diberikan kepada golongan pelajar-pelajar sekolah dan institusi-institusi pendidikan yang lain. Oleh itu, kerajaan telah menggunakan sistem pendidikan sebagai wadah untuk menerapkan semangat perpaduan dalam kalangan para pelajar. Adalah lebih baik proses  penyemaian nilai murni ini dimulakan sejak mereka kecil lagi kerana pada usia beginilah mereka lebih mudah menerima pelajaran bak kata pepatah “jika mahu melentur buluh,biarlah dari rebungnya”. Untuk masa yang ke hadapan, merekalah yang akan mewarisi pentadbiran Negara dan jika mereka tidak didedahkan dengan semangat perpaduan, adalah tidak mustahil negara kita nanti akan menjadi huru-hara dan kacau-bilau.

      Melalui sistem pendidikan, pihak kerajaan telah mewujudkan beberapa program yang realistik dan bersesuaian dalam usaha untuk mencapai matlamat mewujudkan semangat perpaduan dan integrasi dalam kalangan para pelajar. Antara program yang telah dijalankan ialah perlaksanaan Sekolah Wawasan.

      Sekolah Wawasan adalah sekolah  rendah yang berkonsepkan belajar bersama-sama dalam satu kawasan yang sama tanpa mengira kaum dan agama. Di bawah konsep ini, dua atau tiga sekolah rendah yang berlainan sekolah akan mempunyai bangunan yang bersambung antara satu sama. Matlamat penubuhan sekolah ini adalah untuk mewujudkan perpaduan dan integrasi di antara murid yang berlainan etnik dan agama. Ia juga untuk melahirkan sifat tolenrasi dan persefahaman yang tinggi dan menggalakkan integrasi yang maksimum antara semua pelajar melalui perkongsian kemudahan sekolah dan perlaksanaan aktiviti.

      Sekolah wawasan ini tidak langung mengubah sistem pembelajaran yang asal kerana tiap-tiap sekolah mempunyai nama yang tersendiri di samping urusan pentadbiran dan pengurusan kewangan yang dikendalikan oleh sekolah masing-masing.

       Melalui Sekolah Wawasan ini, pelajar-pelajar yang berlainan etnik akan menggunakan pelbagai kemudahan secara bersama seperti kantin, lapangan perhimpunan, gelanggang permainan dan padang secara bersama-sama. Apabila kemudahan ini digunakan secara bersama, sudah tentulah mereka akan berjumpa dan bertemu antara satu sama lain yang seterusnya akan mewujudkan interaksi di kalangan mereka dan di sinilah akan bermulanya semangat perpaduan diterbitkan.         

      Konsep sekolah wawasan yang kini dipraktikkan adalah satu usaha untuk melahirkan anak bangsa Malaysia yang mempunyai semangat dan bersifat cintakan negara. Jika kerangka konsep sekolah dahulunya terasing antara satu sama lain, kini disatukan dalam satu sistem pendidikan yang seragam dan selari dengan hasrat negara. Pada hari ini masih wujud lagi sekolah yang berasaskan kaum iaitu sekolah cina dan tamil. Sekolah wawasan bolah dicernakan sebagai pertembungan etnik dalam satu ruang yang sama. Penggabungan sekolah-sekolah yang berasaskan etnik ini dalam satu kawasan yang sama, akan menemukan pelajar yang pelbagai etnik secara kerap dan ini mewujudkan integrasi etnik dangan cepat dan berkesan. Konsep Sekolah Wawasan ini diharapkan dapat merapatkan hubungan  pelajar yang berasal dari pelbagai bangsa walaupun berlainan aliran persekolahan.

      Pihak kerajaan juga telah melaksanakan program pendemokrasian pendidikan yang juga dapat memupuk integrasi antara etnik. Pendemokrasian antara etnik yang telah diperkenalkan oleh Kementerian Pendidikan adalah untuk memastikan agar semua kaum atau etnik dapat menikmati kemudahan yang sama dalam pendidikan sama ada mereka yang bersekolah di dalam bandar atau di luar bandar. Kemudahan yang sama bermaksud seperti reka bentuk sekolah-sekolah yang dibina adalah sama, alat-alat yang dibekalkan seperti kerusi, meja, almari adalah seragam di semua sekolah. Dengan ini tidak akan timbul perbezaan antara sekolah sama ada yang digunakan oleh etnik Melayu, Cina, India atau Bumiputera Sabah dan Sarawak.

      Pelajar-pelajar dari pelbagai etnik tidak disekat untuk bersekolah di mana-mana sekolah di negara kita. Mereka boleh memilih sekolah mengikut pilihan masing-masing. Sekolah-sekolah yang berbeza aliran juga mendapat kemudahan yang sama. Walaupun mereka menggunakan bahasa penghantar yang berlainan, tetapi sukatan, buku teks, jadual waktu dan peperiksaan diselaraskan secara berpusat.

      Kumpulan-kumpulan etnik lain juga berhak untuk mempelajari bahasa dan kebudayaan kumpulan etnik masing-masing dan patut dihormati dan diberi perlindungan yang sewajarnya. Melalui kebebasan seperti ini, adalah diharapkan agar pendemokrasian pendidikan dapat memupuk proses integrasi antara etnik.

      Dasar yang dimainkan oleh pendidikan amatlah penting dalam proses integrasi dan pembangunan sesebuah negara. Dengan perkembangan ekonomi yang pesat telah menyebabkan keadaan mobility masyarakat terus berubah. Dalam masa yang sama, kita harus mempertahankan nilai-nilai perpaduan yang telah diasaskan sebelum ini. Bidang pendidikan merupakan bidang yang terpenting bagi menjadi alat perpaduan antara etnik. Hanya menerusi pendidikan sahaja, rakyat Malaysia yang berbilang etnik dapat disemai rasa semangat perpaduan dan integrasi sejak dari kecil lagi hinggalah dewasa. Oleh itu, segala dasar dalam pendidikan  yang dapat memupuk integrasi antara kaum haruslah disokong oleh setiap rakyat Malaysia.

      Sesungguhnya, perpaduan dan integrasi adalah suatu unsur yang sangat penting bagi mewujudkan sebuah negara yang aman dan makmur, kestabilan politik dan perkembangan ekonomi yantg pesat. Tugas ini tidak seharusnya dipertanggungjawabkan hanya kepada pihak kerajaan sahaja, tetapi semua lapisan masyarakat harus menyumbangkan tenaga bagi merealisasikan impian murni ini.

      Memetik ucapan mantan Perdana Menteri, Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi dalam perutusan Kemerdekaan Negara Ke-51, beliau mengingatkan rakyat bahawa perpaduan adalah tunjang kepada kestabilan politik, keharmonian sosial dan keutuhan daya saing ekonomi negara[7]. Oleh yang demikian, kita semua haruslah bersama-sama membantu pihak kerajaan dalam menyemarakkan semangat perpaduan dan integrasi ini dan kita mestilah menyayanginya bak kata pepatah  “bercerai kasih bertalak tidak,bagaikan rambut bersimpul mati,inginku mati di hujung kuku,ingin ku kubur di tapak tangan”.     

Adam Jebat: Pelbagai dasar dan tindakan telah diusahakan oleh Kerajaan,namun sejauh mana kejayaan, keberkesanan dan pemahaman rakyat? Dapat dilihat semakin berani kaum-kaum lain mempersoalkan hak-hak bangsa Melayu, Kontrak Sosial mahupun Perlembagaan. Benarlah kata Tun Mahathir, rupanya mengisi kemerdekaan itu lebih sukar.   

 

---

[1] Drs.Awang Sudjai Hairul,Kamus Lengkap,Kuala Lumpur:Pustaka Zaman Sdn Bhd,1990.hlm 1035.

[2] Kaum Melayu di kawasan pedalaman dan luar Bandar,Cina di kawasan bandar(berniaga),India di kawasan ladang-ladang.

[3] Kontrak sosial ialah tawar menawar politik menerusi dialog pemimpin-pemimpin parti Perikatan(UMNO-MCA-MIC)inilah yang telah menghasilkan apa yang dikenali sebagai kontrak sosial yang kemudiannya termaktub dalam Perlembagaan Malaysia.

[4] Zainal Abidin Abdul Wahid et.al,Malaysia Warisan dan Perkembangan Edisi Kedua,Kuala Lumpur, Dewan Bahasa dan Pustaka,1996,hlm.393-394.

[5] Ibid,hlm.395.

[6] Dr.Mahathir b.Mohamad,Malaysia:The Way Forward,Kuala Lumpur:Biro Tatanegara Jabatan    Perdana Menteri Malaysia,1991,hlm.4. 

[7] Norfatimah Ahmad,Berita Minggu,Kuala Lumpur,31 Ogos 2008,hlm 1.

Laungan Adam-Jebat

Blog yang memaparkan mengenai pendapat-pendapat, idea-idea, seruan-seruan yang moga-moga dapat memberi impak yang positif kepada pelawat blog ini. Kisah-kisah sejarah, isu-isu terkini akan turut dimuatkan di dalam blog ini bagi memastikan kewujudan blog ini sebagai suatu tempat yang mempunyai nilai-nilai murni dengan terdapatnya maklumat-maklumat yang positif dan mungkin diperlukan oleh masyarakat di luar sana. Diharapkan segala kebaikan yang terdapat dalam blog ini kita manfaatkan bersama.